UBISOFT کنترل سری ASSASSIN’S CREED را از دست داده است
مقابه ای آماده کردم زیباست پیشنهاد میشود بخوانید و دیدگاه خود را حتما ارسال کنید.
با ما همرا باشید.
سری بازی های Assassin’s Creed در حال مرگ است.
شاید واژه "مرگ" کمی اغراق آمیز است چرا که عنوان Assassin’s Creed Syndicate در هفته اول عرضه خود در صدر جدول بریتانیا قرار گرفت و در هفته دوم نیز نسبت به Unity فروش بهتری داشت ولی Syndicate یکی از ضعیف ترین هفته های عرضه در تاریخ Assassin’s Creed را داشته است و در دو سال گذشته نیز Assassin’s Creed در لیست 10 بازی پرفروش سالِ NPD قرار نگرفته است. مسلما این سری نابود نشده ولی موفقیت آن کاهش پیدا کرده است و این زنگ خطری بزرگ برای این سری بازی محسوب می شود؛ سری بازی که زمانی جزو قویترین و بهترین بازی های AAA صنعت گیم بود، اکنون در ردیف بازی های درجه دو قرار گرفته است.
اگر از دید کلی و نسبی تر به ماجرا بنگریم این همچنان یک جایگاه خوب بشمار می رود اما یوبیسافت از سری بازی که توسط استودیو های چند صد نفره ساخته می شود، انتظار بیشتری دارد. قرار بوده که Assassin’s Creed سری بازی اولو شاخص یوبیسافت باشد؛ عنوانی که در صدر IP های صنعت گیم قرار گیرد و سبب سود بالای این شرکت شود اما اکنون AC فرسنگ ها از این هدف فاصله دارد.
شهرت سری بازی های Asssassin’s Creed بعد از عرضه Assassin’ Creed 3 و Unity به خطر افتاد اما این موضوع از مدت ها پیش استارت خورده بود. شروع تکرار و یکنواختی این سری بازی بعد از معرفی Brotherhood شروع شد؛ زمانی که داستان موفقیت این بازی تبدیل به بهانه ای برای یکنواخنی و بهره برداری از این سری شد.
اولین نسخه بازی مسلما یک گنج خالص بود؛ عنوانی خلاقانه که دارای ریسک های بسیاری بود و نشان داد که عناوین "جهان باز" (Open-World) می توانند چیزی بیشتر از بهانه ای برای رانندگی باشند. علاوه بر این، الطائر (Altair) نیز شخصیت بسیار جالبی بود و سیستم پارکور نیز چیزی فراتر از آن چه بود که تا آن زمان در بازی ها وجود داشت.
با توجه به بازخورد های مثبت مخاطبان، یوبیسافت تصمیم گرفت که این سری را تبدیل به یک IP پرخرج و سالیانه کند و خیلی زود این تصمیم Ubisoft عملی شد؛ Assassin’s Creed 2 عنوانی خارق العاده همراه با محیط های جذاب بود. ریشه و اصلیت بازی حفظ شده بود و امکانات جذاب زیادی به محیط های و ماموریت های غیر خطی بازی اضافه شده بود؛ کشتن مخفیانه افراد در محیط های بازی که کاملا لذت بخش بود و از همه مهمتر شاهد شخصیت فوق العاده جذابی نظیر "اتزیو" (Ezio) بودیم.
در سال بعد با عرضه Brotherhood، اولین عنوان سالیانه سری، Assassin’s Creed وارد سراشیبی شد.
Brotherhood بازیِ بسیار خوبی بود و امکانات زیاد و خوبی از قبیل تعلیم دادن دیگر Assassin ها و بخش مالتی پلیر به بازی اضافه شده بود. اما چیزی که اهمیت دارد این است که یوبیسافت همان کارهایی را می کرد که در گذشته انجام داده بود؛ ساختن دنباله های بسیار، تکرار ویژگی های خوب بازی، متوقف کردن بخش داستانی و ترکیب کردن ویژگی های مختلف و اضافه کردن آن ها به بازی. گیمر های اصلی و حرفه ای قبلا اینگونه چیز ها را دیده اند و می دانند که این چیز ها به کجا ختم می شوند. به بیان بهتر بازی از همان فرمول گذشته تبعیت می کرد.
نسخه سال بعد عنوان Revelations بود؛ هیچ نیازی به ساخت این بازی نبود و مکانیک های به درد نخوری همچون سیستم دفاع از قلعه در بازی گنجانده شده بود. این موضوع چندان برای Ubisoft مهم نبود چرا که آن ها دو نسخه Brotherhood و Revelations را ساختند تا بتوانند زمان بیشتری برای توسعه و ساخت Assassin’s Creed 3 صرف کنند.
به هر حال، Assassin’s Creed 3 در شرایطی بد عرضه شد؛ عنوانی که فرصتِ روایتِ داستانی خوب را از یوبیسافت گرفت. همچنین تاریخ انتشار بازی تنها چند ماه با Far Cry 3 فاصله داشت و این سبب شد که توجه صنعت گیم به بازی های AAA شرکت Ubisoft معطوف شود. دو سال بعد با عرضه Watch Dogs مشخص شد که تا چه حد فرمول ساخت بازی های Open-World شرکت Ubisoft تکراری و شبیه یه هم شده است.
Assassin’s Creed 4 نیز بسیار لذت بخش بود ولی تاکید بازی بر روی کشتی و کشتیرانی بود؛ چیزی که زیاد جالب نبود چرا که بسیاری از بازیکنان دوست دارند که در نقش یک Assassin بازی کنند نه یک دزد دریایی.
در ضمن Assassin’s Creed Unity نیز به دلیل عرضه بسیار بد خود به یکی از بحث های داغ صنعت گیم تبدیل شده بود.
بعد از این نوبت به Syndicate می رسد؛ عنوانی که در کل به عنوان یک Assassin’s Creed، بازیِ خوبی بود. مخصوصا که این نسخه توسط دوجین تیم مختلف و جدا از هم ساخته و سپس به هم وصل شده بود و به شما این امکان را می دهد که بدون انجام هیچ گونه مخفی کاری بازی را به پایان برسانید. ولی این که بازی خوب بود زیاد مهم نیست، چرا که بعضی از بازیکن های قدیمی با ایده های جدیدی که استودیو کبک (Ubisoft Quebec) در بازی اجرا کرد، اغوا شدند.
این که چقدر سری بازی های Assassin’s Creed خوب و موفق هست، مهم نیست؛ این فرنچایز نیاز به استراحت دارد. ما همه این چیز ها را قبلا دیده ایم و بدتر اینکه در چندین بازی دیگر که نیز از این مکانیک ها استفاه می کنند، این سیستم ها بهتر پیاده سازی شده اند.
شما نمی توانید Ubisoft را به خاطر عرضه سالیانه Assassin’s Creed مقصر بدانید مخصوصا در این زمانی که بحران مالی و اقتصادی در صنعت گیم به وجود آمده و سبب شده که هزینه ساخت و توسعه عناوین AAA افزایش یابد و توسعه دهندگان مانند مگس یکی پس از دیگری از بین بروند. اوضاع ناشران نیز بهتر از این نیست و هم اکنون از چند ده نام معتبر و بزرگ تنها تعداد انگشت شماری باقی مانده اند که هنوز به صورت عمده بازی ها را منتشر می کنند.
هم اکنون تمامی ناشران دارای یک عنوان سالیانه هستند و یا اشتیاق به داشتن آن دارند. EA به دو عنوان FIFA و Madden تکیه کرده است. Take two به صورت بسیار خوبی از NBA2k استفاده می کند. Activision Blizzard فرنچایز Call of Duty، که سلطان عناوین سالیانه است را در اختیار دارد؛ عنوانی که اکثر ناشران مشتاقند بازی همانند آن داشته باشند. Bandai Namco و Koei Tecmo هرساله برنامه هایی تکراری و مانند سال قبل برای عرضه بازی های خود دارند. حتی به نظر می رسد که شرکت Warner Bros. نیز سعی دارد هرساله یک عنوان با محوریت ابرقهرمان ها منتشر کند و در میان تمامی ناشران Square Enix حاضر است هر کاری بکند تا بتواند منبع درآمدی مطمئن داشته باشد البته اگر استودیو های این شرکت توانایی آن را داشته باشند.
ما می توانیم Ubisoft را به خاطر نابود کردن Assassin’s Creed مقصر بدانیم. با تمام صحبت هایی که Ubisoft در مورد تحول و انقلاب این سری کرده است، هنوز این سری بیشتر از یک اسفنج که گلوله باران شده، دارای حفره و مشکلات حل نشده است. روایت داستانی فراگیر بازی بعد از Assassin’s Creed 3 از بین رفته و این به این معناست که تمامی نسخه های اصلی و فرعی(spin-off) و کتاب ها و کامیک های بازی از آن زمان به صورتی در آمده اند که هر سری بازی دیگری نیز آن گونه است. البته Ubisoft هنوز انتظار دارد که طرفدارن ساده و ابله بازی در امکانات ارتباطی و کم اهمیت بازی، DLC ها و سیستم پرداخت درون برنامه ای غرق شوند و وجود این گونه چیز ها را به راحتی هضم کنند.
نیازی نیست که چیز ها اینگونه پیش بروند؛ سری Grand Theft Auto مثالی از یک IP است که به صورتی شایسته از آن استفاده شده است و تلاش های Rockstar برای محافظت از سالانه و تکراری شدن این سری با این که هزینه های بسیاری داشته اند، به خوبی نتیجه داده است. Take Two با اجازه دادن به Rockstar برای صرف وقت و پول لازم برای ساخت عنوانی که به معنای واقعی چندین سال در بین 10 بازی پرفروش قرار دارد، سرمایه گذاری بزرگی کرده است.
عرضه بازی با داشتن برنامه ای درست و تقسیم بندی عرضه بازی برای هرنسل و پلتفرم به همراه مالتی پلیر بسیار سرگرم کننده بازی، مطمئنا در حفظ فروش بازی تاثیر داشته اند و بدون هیچ شکی سیستم پرداخت درون برنامه ای می توانست سبب شود تا GTA V تبدیل به یک دستگاه چاپ اسکناس شود ولی با احترام به دیگر رقبا، بخش آنلاین GTA V یک موفقیت کامل است و چیزی است که "باید حتما تجربه شود". این جمله چیزی نیست که امروزه مردم برای بازی های Assassin’s Creed بگویند.
نتیجه گیری
بزرگترین مشکل سری Assassin’s Creed نه تکراری شدن است، نه داستان و نه طراحی ... مشکل اصلی Assassin’s Creed این است که هویت خود را از دست داده است. زمانی اگر نام Assassin’s Creed به گوش ما می خورد دقیقا می توانستیم در ذهن یک چارچوب مشخص و قابل احترام را ترسیم کنیم اما اکنون این سری بازی به هر موضوع و هویتی سرک کشیده است و خروجی کار فاصله گیری از هویت اصلی و سطحی شدن کلیت بازی شده است.
ویژگی های مخفی کاری و چیز های جالب بازی که بازیکن را مشتاق به ادامه بازی می کرد و این سری بازی ها را خاص کرده بود، از بین رفته اند. آن دسته از امکانات و ویژگی های خلاقانه دنیای Open-World بازی که باقی مانده اند، به صورت وحشتناک زیادی به کار رفته اند به صورتی که اکنون تکراری شده اند. داستان توطئه علمی-تخیلی بازی دچار عقب گرد شده و به جای اینکه ماموریت های مزخرف و پوچی که توسط چندین تیم مختلف طراحی می شود را به یکدیگر متصل کند، Ubisoft تنها از آن ها استفاده می کند تا بتواند گیم پلی ویژه خود را در بستر داستان نژاد خاص به کار ببرد.
زمانی که شایعه سالیانه شدن سری Assassin’s Creed به حقیقت پیوست، من گفتم که Ubisoft باید درباره ساخت ادامه بازی طرحی اساسی و درست داشته باشد. اکنون بعد از گذشت چندین سال از شنیدن خبر احتمال خارج شدن این سری بازی از حالت سالیانه خوشحالم و دوست دارم فکر کنم زمانی که نسخه بعدی Assassin’s Creed عرضه می شود، چه در سال 2017 و یا بعد از آن، Ubisoft می داند که در حال انجام چه کاری است!
